แนวทางการออกบ้านไม้ แบบบ้านเรือนไม้ยกพื้นขนาดกะทัดรัด ออกแบบและสร้างโดย ยางนา Yangnar Studio ในบริเวณทางเข้าอุทยานแห่งชาติออบขาน ตำบล น้ำแพร่ อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ เรือนไม้ยกพื้นขนาดกะทัดรัด
บ้านไม้ชั้นเดียวยกพื้นสูง
ผลงานและรูปภาพ : Yangnar Studio
เรียบเรียงโดย : iHome108
ผลลัพธ์จากวิธีคิดและปฏิบัติงาน ที่ทีมยางนาสตูดิโอ ต้องการใช้โจทย์นี้สร้างสถาปัตยกรรมเชิงทดลอง ที่ยังสามารถแสดงถึงทักษะเชิงช่างในแนวทางของ ยางนา สตูดิโอ ภายใต้ข้อจำกัดของ ที่ตั้งและงบประมาณการก่อสร้าง ถือเป็นตัวกำหนดลักษณะทางสถาปัตยกรรมที่ก่อรูปขึ้น
เรือนไม้ยกพื้นระดับเรี่ยดิน ตั้งบนเนินดินยกสูง ถูกนำเอารูปแบบมาจาก ”ขนำ” หมายถึงเพิงที่พักชั่วคราวสำหรับชาวสวนในภาคใต้ของไทย สามารถใช้สอยพื้นที่ภายในเพื่อพักอาศัยและใช้พื้นที่บริเวณรอบตัวบ้านให้เกิดกิจกรรมอื่นๆได้ พื้นที่ใช้งานประกอบไปด้วยชานทางเดิน ทอดตามแนวยาวของเรือน มีบันไดขึ้น-ลงสองฝั่ง บริเวณลานดินระดับความสูงของชานทำหน้าที่เป็นพื้นที่นั่งพักอีกทั้งยังเชื่อมพื้นที่ส่วนครัว,ห้องน้ำ เติ๋น เข้าด้วยกัน
และบันไดทางขึ้นหลักทำหน้าที่แบ่งห้องพักทั้งสอง เพื่อความเป็นส่วนตัวและระบายอากาศ ทำหน้าที่เป็นอุโมงค์ลมจากทิศใต้-เหนือ เติ๋นที่ยกระดับขึ้นเพื่อทำกิจกรรมหน้าห้องพักหลัก แยกจากห้องพักรองที่สามารถปรับเปลี่ยนการใช้งานตามอเนกประสงค์ มี “เตาไฟ” เป็นพื้นที่ใจบ้าน สำหรับล้อมวงพูดคุยแลกเปลี่ยน รวมถึงการทำอาหาร เชื่อมความสัมพันธ์ของผู้อยู่อาศัยเข้าด้วยกัน
สัดส่วนของโครงสร้างไม้และรายละเอียดของวัสดุอื่นๆ ถูกประกอบด้วยเทคนิคการก่อสร้างพื้นฐานทั้งหมด ทั้งงานไม้เก่าที่ตั้งใจ”ละ”การทาเคลือบปิดผิวไม้ เพื่อให้เกิดความเปลี่ยนไปตามธรรมชาติของวัสดุและคงผิวสัมผัสเดิมไว้
ไผ่ซางหม่น ถูกแปรรูปด้วยขวาน(มุย)และมีด เป็นไผ่สับฟาก มาเป็นส่วนประกอบของลูกฟักบานประตูและหน้าต่าง การนำบานประตูไม้เก่า กลับมาใช้ใหม่(Reuse) วัสดุก่อสร้างหลักอื่นๆเช่นผนังอิฐบล็อค รวมถึงกระเบื้องหลังคา ล้วนเป็นวัสดุที่หาได้ตามร้านวัสดุก่อสร้างในพื้นที่ เพื่อลดค่าใช้จ่ายในการขนส่งและซ่อมแซมในอนาคต
วัสดุประเภทเหล็กจากร้านขายของเก่า นำมาดัดแปลงให้เกิดการใช้สอยใหม่ (Recycle) ไม่ว่าจะเป็นเสารับโครงหลังคา ราวจับบันไดกันตก รางแขวนโคมไฟ รางระบายน้ำในห้องน้ำรวมไปจนถึงของตกแต่งภายใน ที่มีการเลือกใช้เฟอร์นิเจอร์ จากตลาดของเก่ามือสอง(กาดหนองฮ่อ)
ปัจจัยในการก่อรูปสถาปัตยกรรมที่จำกัดมักพาเราไปสู่ผลการทดลองที่น่าสนใจเสมอ อาคารที่ไร้ข้อจำกัดอาจจะเป็นอาคารในฝันของสถาปนิกหลายทีม แต่สำหรับบางทีม “ข้อจำกัด” คือสิ่งที่ใช้พัฒนาศักยภาพทางความคิดได้เป็นอย่างดี บ้านหลังนี้ตั้งคำถามเรียบง่ายว่า
ภายใต้งบประมาณและข้อจำกัดของที่ตั้งโครงการ เราจะสามารถก่อรูปสถาปัตยกรรมแบบใดขึ้นมาได้บ้าง หลอมรวมกับการเสาะหาทรัพยากรในรัศมีพื้นที่ก่อสร้าง การนำเอาวัสดุของเก่ากลับมาใช้ใหม่ ประกอบกันจนทำให้เกิด “บ้านอิงสุข” หลังนี้ขึ้นในที่สุด เชื่อว่าในอนาคตผู้คนจะยิ่งให้ความสำคัญและตั้งคำถามกับการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างสร้างสรรค์จากผู้ประกอบวิชาชีพสถาปนิก โดยจะมองหาความหมายและคุณค่าบางอย่างจากสถาปัตยกรรมมากขึ้นเรื่อย ๆ
ช่องทางการติดต่อ
Facebook : Yangnar Studio
